dinsdag 15 april 2014

Goede voornemens en de werkelijkheid


Alweer enige maanden geleden kreeg ik een verzoek van een vrouw die ook over afvallen wou gaan bloggen. Ze schreef:

 “Ik heb de neiging om mijn blog na enige tijd weer van het toneel te laten verdwijnen. Ik verzoek je hierbij om als dit gebeurt, mij hierop aan te spreken.”

Maar zo’n verzoek vind ik een beetje moeilijk. Zelf ben ik ook wat minder enthousiast aan het bloggen. Dit komt omdat ik  twee kilo ben aangekomen. Gelukkig is de psycholoog waarbij ik op de weegschaal ga staan een positief ingesteld mens. “Het is maar twee kilo, het hadden er makkelijk vijf kunnen zijn. Je bent immers op vakantie gegaan en uit logeren gegaan” Ja, dat is waar, het had ook meer kunnen zijn. Maar als ik mezelf meteen weer bij de kladden had gegrepen, was er niets bijgekomen. “Je moet niet zo streng voor jezelf zijn, probeer gewoon de komende periode niet aan te komen, dat is ook al goed.”

Het is wel fijn als iemand mild voor je is, en misschien is het ook wel een goede benadering. Als je te streng bent voor jezelf gooi je op een gegeven moment het bijltje erbij neer. Met een mildere, liefdevolle aanpak houd je het misschien langer vol.

Dit kan ook een goede tip zijn voor mijn medeblogger. Leg de lat niet te hoog. En bloggen over je strubbelingen met je voornemens is leuk om te lezen. Want het is zo herkenbaar. Iedereen heeft er moeite mee. Je denkt op 1 januari, dat gaan we even doen. Dit jaar gaat het lukken. Ik ga het prioriteit nummer één geven. Dan komt het wel goed. Ik heb toch geen andere grote projecten dit jaar. Maar na de eerste enthousiaste weken komt de klad er toch in. Een drukke periode op het werk, je voelt je een beetje ziek  en daarna ga je weer op vakantie. En de weegschaal is geduldig. Die praat niet tegen je. Je zult mensen om je heen moeten hebben die je op je gedrag gaan aanspreken, maar die ook mededogen kennen. Dus ja, ik ga mijn medeblogger er maar eens op aanspreken dat het niet goed gaat met haar voornemens en haar vragen wat zij er aan gaat doen.  En  dan heb ik er alle begrip voor dat het soms wat moeilijk is om je aan je voornemens te houden.

 

dinsdag 1 april 2014

Het licht

Ik houd steeds meer van mensen. Denk nu niet dat ik het Licht heb gezien en predikend door het leven ga. Maar het laatste jaar denk ik steeds vaker:wat zijn er toch een hoop aardige mensen op de wereld. En wat bedoelt iedereen het toch goed met elkaar. Nu ik op reis ben gegaan naar Venetië viel het me ineens op. Wat zijn de mensen toch aardig.  Op reis, zoals iedere toerist, blunderde ook ik, bij alle onbekende automaten en toegangspoortjes.

Zo wilde ik op het vliegveld een buskaartje naar Venetië kopen. Dat moest bij een automaat. Een agent hielp alle toeristen hier heel geduldig mee, want zo eenvoudig als het leek was het natuurlijk niet. Ook ik deed het in eerste instantie fout, hoewel de machine in alle talen (oké, geen Nederlands, maar wel Engels, Frans en Duits) instructies gaf. Dat vond ik nu aardig van die agent, dat hij daar gewoon uitleg bij ging geven. Hij was politieagent, moest dus de boel bewaken en zou zich ook te goed kunnen voelen om uitleg te geven aan toeristen. Maar nee, hij gaf een trap tegen de automaat, als dat nodig was en de toerist kreeg zijn kaartje. Daarop wees hij ze ook nog eens waar de bus naar Venetië vertrok. En dat alles met een lach. Ik hield meteen van die man.
En nog zoiets, toen ik uit de wc kwam en tegen het klaphekje opliep. Dat gaf niet mee. Dus ik probeerde het nog een keer, en weer gaf het hekje niet mee. “Push the button,” zei de wc-mijnheer. En ja hoor, voor mijn neus stond een 20 cm grote rode knop met een groot bord erbij, weer in vier talen, waarop stond dat je die knop in moest drukken. Had ik niet gezien. Zoals waarschijnlijk menig toerist die dag. Maar werd de mijnheer daar chagrijnig van? Nee, hoor. Hij lachte naar me en wenste mij een goede dag toe. Ik hield meteen van die man.  

Zelf heb ik een tijdje bij de bibliotheek gewerkt. Ik houd erg van boeken. Maar ik hield niet zoveel van mensen. Als het zomertijd was geworden en de klok in de bibliotheek nog niet vooruit gezet was dan wezen de klanten mij daarop. Bij de eerste tien mensen bleef ik beleefd. Ik bedankte hun voor hun input en zei ik dat ik het door zou geven aan de conciërge. Daarna zei ik alleen maar chagrijnig: “Ja, u heeft gelijk.” Vervolgens, bij ongeveer de vijftigste klant die dit opmerkte, werd ik opstandig en ging ik zeggen dat ze zich vergisten, dat het helemaal geen zomertijd was. Waren ze soms aan het dementeren? Er lag mij dus geen glorieuze toekomst in het boeken uitlenen in het verschiet. Ik ben dan ook iets anders gaan doen.
En nu ben ik weer thuis. Vanmorgen ging ik even op de fiets op pad. Een voormalige buurman groette mij. Ik heb nooit een stom woord met die man gewisseld, maar hij is niet te beroerd om mij te groeten. Hij heeft ooit in de Nieuwe Revu gestaan als body-builder en vrouwenversierder. Hij heeft de ongelofelijke uitspraak gedaan: “Als een vrouw geen grote tieten heeft dan vind ik dat niet erg. Dan laat ik er toch gewoon nieuwe tieten opzetten.”  Nu brengt hij zijn twee kinderen op de fiets naar school. Hij heeft iemand gevonden om van te houden, en kinderen mee gekregen. Hij is nog steeds wel breed maar niet meer zo ongezond bruin. Ik houd van die man.

Vervolgens kom ik de bakker tegen, die mij groet en de kapper staat op straat en zwaait uitbundig naar mij. Natuurlijk, ik ben klant bij ze. Maar ik betaal ze niet om mij te groeten, dat doen ze uit zichzelf. Bovendien kom ik nog maar eens in de twee weken bij de bakker, nu ik normaal gesproken ontbijt met havermout en lunch met noodlesoup. Maar het zijn gewoon aardige mensen. Zoals eigenlijk alle mensen die ik tegenkom. Aardige mensen, niet te beroerd om je de weg te wijzen, even voor je te stoppen als je over het zebrapad loopt.
Ik zie de goedheid van andere mensen nu pas, nu ik zelf in wat rustiger vaarwater gekomen ben. Nu mijn studie is afgerond, ben ik meer relaxed en heb ik meer oog voor wat er om mij heen gebeurt. Ik word ook eigenlijk nooit meer boos op mensen. De boeddhisten zeggen: You are not punished for our anger but by your anger.  En dat vind ik een hele ware uitspraak. Als je boos bent, is dat een straf op zich. Het vreet je op. Je hebt geen aandacht meer voor wat er verder om je heen gebeurt. Als je de goedheid van andere mensen ervaart, dan voel je je relaxed. Door mijn vakantie in Venetië ben ik natuurlijk enorm relaxed.  Dan valt het ineens op hoe aardig de mensen voor je zijn. Dus ja, eigenlijk heb ik wel een beetje het Licht gezien.

 

zondag 23 maart 2014

I ching


In de I Ching staat de lente voor een periode van creatieve groei. Men gaat ervan uit dat je een periode van rust, de winter, nodig hebt om daarna weer verder te kunnen groeien. Ik vind dit een mooi gegeven. Je kunt inderdaad niet altijd maar meer, meer, meer. Je hebt ook tijden dat er gewoon weinig gebeurd. Dat alles even stil staat en tot rust komt. Om daarna weer verder uit te lopen. Normaal dacht ik altijd dat, als ik stilstond, ik het opgegeven had. Maar je kunt natuurlijk op je pad even uitrusten en daarna weer verder gaan

April gaat voor mij zo’n maand worden. Ik ga op reis naar Italië en ook een paar weekenden  logeren bij vrienden in Nederland. Misschien is het wel geen rust maand maar meer een oogst maand. Om te genieten van wat het leven je brengen kan.  Om daarna weer verder te gaan met het worstelen met mijn leven.

De tarotkaart van vandaag laat de zegewagen zien. Er is sprake van een uiterlijke zegetocht. Maar het is slechts de zege in de stoffelijke wereld, de concrete stoffelijke zaken. Het ego zit vast in het stoffelijke zaken.  De sfinxen willen ieder een andere kant op lopen en de persoon in de zegewagen heeft geen teugels in handen. Ik vind het wel een toepasselijke kaart want inderdaad, ik ga de wereld rondreizen als in een zegetocht. Maar de problemen thuis zijn nog niet opgelost. Maar volgens de I Ching kan dat allemaal nog goedkomen. Gewoon even stilstaan, krachten opdoen en dan weer verdergaan.

zaterdag 15 maart 2014

Bezit is belastend


Aanstaande zaterdag is loslaatdag. In vele steden in het land zijn gratis workshops te volgen voor het loslaten van je spullen. Zelf ga ik naar de workshop in het WTC in Rotterdam.


De boedhisten zeggen al dat je niets kunt bezitten. En ik ben van mening dat alle spullen die je bezit je een beetje belasten. Als je opruimt en alleen spullen houdt waarmee je daadwerkelijk bezig bent dan geeft dat rust. Door oude spullen die je niet meer gebruikt en die niet meer bij je passen weg te doen, schep je ruimte voor iets nieuws. Niet alleen fysiek, dat je een lege plank in je kast hebt om iets nieuws neer te zetten. Maar ook in je hoofd. Je hebt afstand gedaan van iets en dat schept ruimte om nieuwe verplichtingen aan te gaan.   Ik denk zelfs dat je als persoon niet meer kunt groeien als je huis vol spullen staat.

Maar deze week heb ik weer nieuwe verplichtingen op mijn hals gehaald zodat ik geen tijd heb om uitgebreid naar de markt te gaan en gezonde groente te kopen. Het werd even snel een kant en klaar maaltijd s’avonds.. Het is leuk om een plaats te hebben in de maatschappij en dat mensen een beroep op je doen. Je kunt ze echt helpen met hun financiële shit. En ik vind het ook leuk om het uit te zoeken. Maar deze week komt het er op neer dat ik gewoon dit weekend doorwerk. Ik wordt er goed voor betaald, en volgende week is het weer weekend en dan ga ik echt genieten van nietsdoen. Soms wordt er erg negatief gedaan over werken. Dat je beter weinig uit kunt geven en vrij zijn in plaats van veel verdienen. Maar werken kan ook voldoening geven. Je kunt je ontplooien en iets zinvols doen in de maatschappij. En als je mazzel hebt wordt je daar ook gewoon goed voor betaald.

Vorige week bleek bij de officiële weging bij mijn vriendin dat ik toch 6 ons was afgevallen. Dat viel me erg mee. Maar ik zal het afvallen hoog op de agenda moeten houden om het gelukkig nog steeds dalende weegschaalsaldo niet om te laten slaan in een stijgende trend. En daarvoor zal ik ook in minder verplichtingen aan moeten gaan de komende tijd.

Mijn kaart is schildknaap pentakels, dit betekent als ik de forums er op na lees dat ik iets nieuws aan het leren ben?

vrijdag 7 maart 2014

Metamorfose


Opeens voelde ik de bruine muur achter me op mijn drukken. En waarom waren die planken aan de muur beige? Hoe komt het dat mijn hele huis beige is geworden schreef ik in mijn morning papers. Ik was het zat. Maar ik had allemaal afspraken dus ik moest nog even wachten. Maar vorig weekend heb ik een oude pot witte latex opengetrokken. Op internet heb ik een vrolijke foto uitgezocht en deze laten afdrukken op latex. Bij de Action en Xenos heb ik flink wat roze en paarse kunstbloemen gekocht.

En opeens leef ik niet meer in een mausoleum maar in een fris en vrolijk huisje. En als topper kwam deze week mijn nieuwe oven. Ik schreef eerder dat ik iedere maand een nieuw project wil opstarten. Deze maand zal dat het herinrichten van mijn huis dus zijn. Want ook de studeerkamer heeft nog een bordeaux rode muur die liever zonnig geel wil zijn. En de gangkast schreeuwt om een nieuwe inrichting.

Maar hoe gaat het met je dieet? Ik hoor het je vragen. Nou, niet zo goed. Drie weken geleden viel ik 1 ½ kilo af in één week. Dus ik kon de teugels een beetje laten vieren, dacht ik. Het gevolg was dat die 1 ½ kilo de week erop er weer bij zat. Volgende week er stevig tegenaan, dacht ik. Maar toen werd ik een beetje ziek. Misschien van de latex lucht, maar ik voelde me niet goed. En als je ziekig bent, moet je niet gaan afvallen. Dus na 3 weken is er niets af. Zondagmiddag moet ik weer op de weegschaal, bij een vriendin. De zwarte kousenkerk gaat binnenlopen door mijn gedrag. Hoe nu verder, want ik moet nog 9 weken. En op deze manier vaart alleen de zwarte kousenkerk er wel bij. Ik ben wel bezig met de writers diet, ik heb alle 7 stappen bestudeerd.

Ik breng ze maar half ten uitvoer. Ik schrijf wel de morning papers en ik wandel in de middag een half uur en ik loop met een opschrijfboekje op zak. Maar ik zal ook de rest van het boek gaan bestuderen. Of weer terug naar de motivatie goeroe Mieke Kosters? Met haar boek lukte het me om de knop om te zetten de eerste weken. Per saldo is er nu 8 kilo af sinds ik met het bloggen ben begonnen.

zondag 2 maart 2014

The Bag Lady


 
Gisteren kreeg ik een boterham. Ik zat zoals altijd, op mijn bankje in het park met mijn zakken om me heen. Ja, als bag lady heb je nu eenmaal aan één ding geen gebrek en dat zijn tassen. Toen kwam daar een vrouwtje naast me zitten en zij gaf mij een boterham. Ze zei dat het een Random Act of Kindness was. Ik zei:” Random Kind of Wattes” want ik spreek geen vreemde talen. Ik vroeg of ik moest bidden. Nee, dat hoefde niet. Het ging erom dat zij iets aardigs deed. Nou het was best een lekkere boterham, dus dat zat wel goed. En zo had ik mijn bijdrage aan de maatschappij weer geleverd want aan mij, kon zij haar aardigheid kwijt.
Begint dat vrouwtje te ouwehoeren over Fashion project 333. Ze was er nogal vol van dat ze maar 33 stuks kleding in haar kast had.  Ze had 15 selfies gemaakt van zichzelf in die kledingstukken.Dat was dan weer in de trant van Chantal Ehrhardt, zei ze. Als ze de foto’s naast haar kledingkast hing, kon ze ‘s morgens een setje uitzoeken. En ze had er een opgeruimde en overzichtelijke kledingkast aan overgehouden.



Maar zo biechtte ze op, in de gangkast had ze nog een keer 33 pieces. Twee kledingmaten kleiner die erop wachtten tot ze genoeg was afgevallen. Dus eigenlijk was ze helemaal niet zo minimalistisch.

“Oh,” zei ik. “Ik heb alleen maar wat ik nu aanheb. En in één van mijn tassen zit nog een vuilniszak. Die trek ik over mijn hoofd als het regent. En daar heeft nog nooit iemand een Engelse term voor bedacht.”

zondag 23 februari 2014

I'm leaving on a fast train


Je kunt wel roepen dat je op het juiste spoor zit maar daar heb je niets aan als de trein stilstaat En dat is een hoe ik met het afvallen bezig was vorige week. Maar inmiddels rijdt de trein weer en ik zit erin. Deze week ging er weer een kilo af.
Ik  ben begonnen in het boek The writing diet. Het boek beschrijft 7 tools om af te vallen. Ik schrijf inmiddels de morning papers ( tool 1) en ook schrijf ik op, als ik iets eet dat buiten mijn gezonde patroon valt, hoe ik mij toen voelde. (tool 2)  Ja, de naam van het boek doet het al vermoeden, het is voornamelijk dus schrijfwerk.
Iedere 3 weken ga ik bij een vriendin op de weegschaal staan en gaan we kijken of ik het geplande gewicht ben afgevallen. Als dat niet het geval is maak ik geld over aan een niet zo goed doel.
Het blijkt dat ik geen geld kan overmaken aan de PVV. De partij accepteert geen giften en donaties. Arme Wilders, vandaar dat hij geen geld heeft om eens behoorlijke haarverf te kopen en het moet doen met een flesje goedkope waterstofperoxide. Dus ik ben bezig een nieuw goed doel te vinden dat niet zo heel goed is. l.

Hebben jullie ideeën voor een niet zo goed doel?  Ik denk zelf aan een groep muzikanten van het Conservatorium die ik dit najaar bij een straat optreden heb gezien. Ik denk dat de studenten toch wel optreden ook al krijgen ze geen giften maar het is wel leuk voor ze om iets extra’s te krijgen. Maar ik ben de naam van de groep vergeten dus ik ben nog op zoek naar een ander goed doel.

 

 

 

 

zondag 16 februari 2014

Excuus


Lieve lezers,
Ik wil jullie mijn excuses aanbieden. Bij voorbaat. Want ik sta op het punt iets onvergeeflijks te doen. Ik ga namelijk geld overmaken naar de PVV. Waarom? zul je denken. Doe niet! zul je denken. Maar het is het enige doel dat ik zo stuitend vind dat het mij op het juiste pad zal kunnen houden.

Vorige week schreef ik over het plan om geld aan een vriendin te geven en je om de drie weken bij haar te wegen. Als je in die drie weken net zoveel bent afgevallen als je je had voorgenomen krijg je iedere keer een deel van je geld terug. Als je niet voldoende bent afgevallen gaat het naar een politieke partij die niet jouw keuze is, of naar een nutteloos goed doel.

Ik heb van alles bedacht en ik vind het helemaal prima als mijn geld gebruikt wordt voor laten we zeggen Altblokfluiten voor de Groninger Blaaskapel, of bontmutsjes voor chihuahua’s in Miami.  En voor bijna alle politieke partijen kan ik wel iets van sympathie opbrengen. Maar als ik aan Wilders denk, raak ik in paniek bij het idee dat mijn geld daar naar toe gaat. Dus het is heel simpel: ik zal gewoon er tegenaan moeten gaan. Geen smoesjes meer of domme acties, zoals deze week.
Deze week heb ik er echt met de pet naar gegooid. Het begon nog tamelijk onschuldig op dinsdag met een zak eierkoeken. Niets mis mee, een lekkere traktatie van maar 60 kcal. Maar natuurlijk niet als je de hele zak opsmikkelt. De dag daarna kwam ik in de verleiding om twee muffins te kopen. Die tweede zou ik invriezen dan had ik volgende week ook wat. Natuurlijk haalden beiden muffins het einde van de pauze niet. En zo werd het van kwaad tot erger. Het goede nieuws is dan dat ik niet aangekomen ben deze week maar het is wel duidelijk dat de zweep erover moet.  En dan is er voor mij maar één manier. Dus: alvast SORRY.

zondag 9 februari 2014

De gehangene


Mijn tarotkaart van deze week was De gehangene. O jee, dacht ik, dat voorspelt weinig goeds. Maar toen ik de uitleg ervan las, werd ik er wel vrolijk van.

 


De gehangene is eigenlijk wel een vrolijk ventje, hij hangt lekker op zijn kop en beziet de wereld van een andere kant. Een kant die hem wel bevalt. En hij gaat straks een andere wereld in en dat bevalt hem ook wel.

De vrije vertaling van Moi is: ik bezie de wereld nu eens van een andere kant. Ik zie als hoogtepunt van de dag, niet alleen maar de pannenkoeken, patat, wijn en kaas. Maar dat er ook andere dingen zijn die het leven de moeite waard maken, ook zonder overmatige calorieconsumptie. Ik ben op weg naar  een nieuw leven, namelijk een slank leven. Zo deze uitleg kan direct gepubliceerd worden in Het geheim van slanke mensen dat ik nu aan het lezen ben.

Maar nu even naar de realiteit, want ik ben al drie weken bezig en het nieuwtje is er natuurlijk een beetje vanaf. Het goede nieuws is dat ik deze week weer een kilo afgevallen ben. En het slechte nieuws, ja het is eigenlijk geen slecht nieuws want ik val gewoon af. Maar ik ga dus steeds normaler eten. Deze week werkte ik bij een klant aan de andere kant van het land. Ik wilde daar niet aankomen met noodle soup en meteen de keuken in beslag gaan nemen. Als je naar een klant gaat probeer je daar van dienst te zijn en zo min mogelijk tot last te zijn. Dus ik nam gewoon boterhammetjes met kaas mee. Maar het waren lange dagen, want we begonnen om 8 uur en werkten door tot 6 uur en dan moesten we nog het hele land door reizen om naar huis te komen.  Dus toen donderdagavond mijn weekend begon, had ik dat wel verdiend vond ik. En ik vond dat ik het ook wel mocht vieren met een flesje wijn en een lekker tapas hapje: Serrano ham gevuld met kaas. De wijn ging erin als koek maar de hapjes vielen erg tegen. Het leek wel of ze er vieze smeerkaas in gestopt hadden. Ik heb het dus niet opgegeten.

Vrijdag ging ik dan, met mijn brakke hoofd naar de dokter om te bespreken hoe ik mijn veranderde eetpatroon ook op lange termijn kan volhouden. Ze was er niet erg te spreken over dat ik de vorige avond een fles wijn soldaat had gemaakt. Ze raadde me aan om naar een psycholoog te gaan om tips te krijgen over een goed voornemen volhouden.

Toen ik buiten stond met het telefoonnummer van de psyg kreeg ik er niet direct een heel warm gevoel bij. Maar ik bedacht me dat een vriendin van me psycholoog is, misschien kon ik van haar wel de gouden tip krijgen. Ik bedacht me daarna dat zij een boek heeft geschreven over afvallen: (W)eet beter, als je weet hoe het zit, gaat afvallen vanzelf. Dat boek stond bij mij in de kast en ben ik dus weer eens gaan lezen. Een tip over hoe je het ook op de lange termijn vol houd is om wekelijks op te schrijven hoe het gaat. Ha, dat doen we met dit blog. De tweede tip is om het voornemen om af te vallen te delen met de wereld. Ha, dat doen we met dit blog. Een derde tip is om geld te geven aan een vriendin. Je gaat dan iedere 3 weken naar haar toe en je weegt jezelf. Als je op gewicht ben, krijg je een deel van je geld terug. Als je te zwaar bent, gaat het geld naar een politieke partij die je niet ziet zitten of een goed doel dat je onzinnig vindt.  Kijk, deze tip wil ik nog wel gaan uitproberen. Geld en ik scheiden maar heel moeilijk van elkaar, en als ik het terug kan winnen, ga ik vast tot het uiterste.


Verder ben ik van plan om de oefeningen uit De Artist way toe te gaan spitsen op afvallen. Dus affirmaties over afvallen en crea- projectjes met afvallen als onderwerp. Voor deze week heb ik een collage geknutseld.

 

zaterdag 1 februari 2014

Matigheid


Omdat ik dit blog tarot als bindende factor heb gekozen, heb ik op een site over tarot een kaart getrokken. Het was de matigheid. Ik vond het wel een zeer passende kaart, niet alleen zal ik moeten matigen met eten maar ook met mijn enthousiasme om af te vallen. 
 
 
 

De eerste week leverde een knallend resultaat op. De weegschaal liet meteen 6 kilo minder zien. Kijk, zo krijg ik wel zin in het programma, nog een maandje doorknallen en we zitten op gewicht. Nee hoor, geintje, zo denk ik niet echt. De kilo’s die ik verloor waren gewoon vocht dat ik vasthield omdat ik ongesteld moest worden. Maar het staat leuk in de statistieken van het voedingscentrum op internet. Daar vul ik iedere dag in wat ik eet. Het is een makkelijk programma het geeft inzicht in hoeveel Kcal je eet en het berekend meteen het gemiddelde van de afgelopen maand. Ook zie je of je genoeg vezels, eiwit etc. binnenkrijgt. Maar er is meer je kunt er ook je voedselafdruk meten, wat jou voedselkeuze voor gevolg heeft voor het milieu. Maar ook kun je, als je een week lang invult wat je eet, je snoep en snackgedrag in kaart brengen en daar doelen in gaan bepalen. Ik dacht eerst dat deze tool niet werkte, maar dat kwam omdat ik dus niet gesnoept heb in de eerste week. Ik zondig namelijk door een wijntje met een stukje kaas te nemen. Maar dat ziet het programma als gewoon voedsel, wat natuurlijk weer een beetje vreemd is.

De tweede week is er wat minder af: één kilo minder geeft de weegschaal aan. Maar dit is het tempo waarin het in het vervolg zal gaan. Ik eet door de week 1300 kCal. En in het weekend 1800. Gemiddeld geeft dat 1500 per dag en daarbij val ik dan één kilo per week af volgens de tools die ik heb ingevuld op de site van Mieke Kosters. Ik vind het wel fijn dat deze site en ook de site van het voedingscentrum gewoon gratis is. Als je wilt afvallen, zijn alle tools gewoon gratis op internet te vinden, blijkt nu ik me er wat meer in verdiep.

De kaart matigheid betekend ook dat je in je werk niet te fanatiek aan de gang gaat, maar ook niet laks moet zijn. Ik denk dat dit ook zeker voor het afvallen geld. Het zal toch een kwestie worden van de lange adem want ik wil 25 kilo afvallen, dus het komende half jaar zal ik matigheid moeten aanhouden bij het eten. Als je dan te fanatiek aan de gang gaat in het begin dan houd je dat niet vol. Door in het weekend wat ruimte in te bouwen, kan ik toch etentjes geven en uit eten gaan. We gaan het meemaken. Om mij op het juiste pad te houden heb ik een kalender gekocht waar ik voor iedere geslaagde dag een fijne motivatie sticker mag plakken.


Vandaag is de maand februari begonnen. Januari stond bij mij in het teken van de financien op orde krijgen. Ik heb deze maand geprobeerd om een paar weken met zo min mogelijk geld rond te komen en verder allerlei bankzaken geregeld. Zo ben ik in januari dan eindelijk, als de laatste persoon in Nederland, ook overgestapt op internetbankieren.  

Voor de maand februari wil ik mijn creativiteit meer gaan ontplooien. Ik zou bij de Volksuniversiteit een creatieve cursus gaan doen, maar wegens gebrek aan belangstelling gaat deze niet door. Dan maar aan de slag met het boek The artist way waar ik gister een enthousiast verhaal op internet over las. Dus ben ik direct naar de bieb gegaan, en vanmorgen met het boek aan de slag gegaan. Ik heb een brain drain gedaan, ( schrijven wat er in je opkomt) en s’middags gaan fotograferen in de haven.


 

vrijdag 24 januari 2014

De toekomst

Vandaag ben ik dan naar de dokter gegaan om eens te praten over afvallen en het feit of ik nu een probleem heb of niet en of ik een beetje verantwoord bezig ben.

Zij vond het wel nodig dat er iets gebeurde, want hoewel ik nu geen direct probleem heb zal dat wel komen als ik met mijn oude levensstijl verder ga.  Ze wou me nog net niet direct doorverwijzen, ik mag nog 2 weken op mezelf mijn Yum Yum dieet volgen. Daarna heb ik met haar een evaluatiegesprek. Zij wou een evaluatiegesprek over een week, ik over een maand dus het werd 2 weken.


Direct na afloop van het gesprek heb ik een kalender gekocht waar ik iedere dag een sticker op mag plakken als ik goed bezig ben geweest.

Verder schrijf ik dit blog om mijn gedrag te onderzoeken en mij zelf het inzicht te laten krijgen waarom ik geen slanke den ben maar meer overeenkomst heb met een robuste beuk. Er viel een lezer al iets op. Waarom afvallen als ik er geen probleem mee heb? Ja, in het verleden dus omdat mijn dokter het mij ten stelligste aanraadde en nu omdat mijn dokter het mij gewoon aanraad. 

Mijzelf viel ook iets op, ik schrijf dat ik mijn huis heb gedeclutterd en vervolgens dat er achter in de kast nog allemaal pakjes brandnetelthee staan. Dat is inconsequent. En dat is het ook. Mijn huis is minimalistisch maar mijn keuken is gezellig rommelig en overvol. Dus ik heb de bezem er maar eens doorgehaald. Weg met die sushi roller, weg leuke tapas set, weg borrelglazen die ik toch nooit gebruik. Ook ging de ovenschaal weg die te groot is voor het keukenkastje waardoor het kastje niet meer goed sloot.  Het voelde als een bevrijding. Ik voelde kilo's van me afvallen met iedere doos keukenspul die ik naar de schuur bracht voor de kringloop. Daarna de levenswaren eens onder de loep genomen. Ik besloot afscheid te nemen van de rol beschuit die daar altijd staat. Ik eet geen beschuit maar ik bewaarde de beschuit om paneermeel van te maken. Maar dat gebruik ik ook niet. Het bleek dat deze rol beschuit houdbaar was tot 2011! Zo kwamen er wel meer verrassende dingen uit de kasten.  Inmiddels zijn de keukenkastjes keurig schoon en minimalistisch ingericht.

En de toekomst:  Het is beter niet te ver vooruit kijken maar in het moment te leven.

 
 
 

woensdag 22 januari 2014

Dit is wat er bij komt kijken,

Bij het tarotspel voordat  je naar de toekomst gaat kijken, kijk je eerst naar het verleden daarna na het heden en dan komt er nog een stap: dit is wat er bij komt kijken.

Nu ik kan je zeggen er komt niet zo heel veel bij, ik heb mijn leven aardig op orde.

Ik ben econoom en accountant ( ja daarom dus de naam Lehmans Sister) Ik heb een goede baan met leuke klanten en fijne collega’s op fietsafstand van mijn huis. Als ik naar bedrijven ga die op een wat afgelegen industrieterrein gevestigd zijn, rijd ik mee met een collega of huur ik een Greenwheels auto.

Ik werk 4 dagen in loondienst en op vrijdag werk ik voor mijn eigen bedrijf of doe ik vrijwilligerswerk. Hier ben ik niet de hele dag mee bezig dus er blijft tijd over om naar de markt te gaan om groente en fruit in te slaan. Sinds ik het kookboek Plenty, (plenty groente om mee te koken) ga ik iedere week naar de markt. Ik koop dan veel puntpaprika’s, munt, koriander en peterselie en verder nog wat de markt te bieden heeft en ik neem soms een visje mee. Ik voel me helemaal Jamie Oliver als ik met mijn verse waren door de stad naar huis fiets. Het kookboek Plenty is niet zo maar een kookboek maar staat vol verrassende combinaties met gewone producten. Zo maakte ik dit weekend bloemkool met groene olijven, rozijnen en ui in de oven. Dat zou ik zelf nu nooit verzinnen. Maar vooral de Shakshuka ( eieren in paprika-tomaat prutje) heeft mijn hart gestolen. Nu hoor ik je al denken, eieren met paprika en tomaat, daar heb ik toch geen kookboek voor nodig. Maar hierin gaat ook komijn, laurier, koriander cayennepeper en ik zeg je : als je dit proeft wil je het ieder weekend eten. Dat doe ik dus ook. En het past prima in mijn Yum Yum dieet.

Om even verder te gaan met mijn leven, ik heb een gezellige vriendenkring, een abonnement op het Nationaal Toneel, ga drie keer per week zwemmen, mediteer dagelijks, los ieder jaar extra af op mijn hypotheek, heb mijn huis al gedeclutterd, heb net iets meer dan 40 stuks kleding in mijn kast en ik heb de lijst met 100 ergernissen bijna weggewerkt.

Rest mij dit jaar dus niets anders dan ergernis nummer 100 weg te werken: mijn gewicht naar beneden te krijgen. Een  jaar geleden was mijn bloed niet in orde, ik moest afvallen van de dokter. Hij wou mij het nieuws niet eens door de telefoon mededelen maar ik moest naar de praktijk komen. Ik zou niet direct dood neervallen als ik het niet afviel, maar moest toch rekening gaan houden met het feit dat ik het proces toch aardig aan het versnellen was.  Ik heb al vertelt over de 2 diëten die ik heb gevolgd maar het heeft wel geholpen. Want eind november was mijn bloed Pico Bello in orde. Ik was stomverbaasd maar het is toch echt waar.

Het is alleen zo dat ik afvallen niet zo interessant vind. Koken vind ik leuk en eten en deze bezigheden dan vooral met een wijntje erbij. Ik wordt ook een beetje pissig van vrouwen die zich zorgen maken als ze een stukje taart eten op een verjaardag terwijl ze een kilo of twee te zwaar zijn. Mens zeik niet denk ik dan, maar het gelijk is natuurlijk aan hun kant. Want door op tijd in te grijpen lopen de zaken bij hun niet uit de hand. Ik heb meer iets met Erica Terpstra die vrolijk over de wereld reist en geniet van alles wat het leven biedt. En ze is een goede vriendin van de Dalai Lama waar ik haar enigszins om benijd. Ik zie haar niet vragen hoeveel calorieën er in een sprinkhaan zitten, voordat ze hem in haar mond steekt.

Dus na de eerste enthousiaste weken van afvallen ( vanmorgen was er weer 2 kilo af, Yeah, Yeah, ) moet ik het vooral hebben van externe motivatie door anderen en de  resultaten. Maar als je een tijdje stil staat op je gewicht en ik weer andere leuke projectjes heb opgestart verdwijnt mijn interesse. Daarom gaan we vrijdag met de dokter, een blik in de toekomst werpen.

En dan ga ik ook eens kijken of ik een leuke lay-out voor mijn blog te voorschijn kan toveren. Hoewel het nu ook wel heerlijk minimalistisch en down to earth is.

dinsdag 21 januari 2014

Overpeinzingen waar staan we nu


Nu ja, ik ben dan maar begonnen op Blue Monday. En het ging zowaar goed.  Ik hield mij aan mijn programma.

Het is een simpel low budget dieet: havermout, Yum Yum en s 'avonds indiaanse bloemkool curry met rijst. Een banaan en een grapefruit tussendoor. ’s Avonds ging ik lezen in een dieetboek dat ik dit weekend van de bieb had meegenomen. Ik ken mezelf en ik ben slank. Ik zag het boek bij de bieb liggen, pontificaal op de nieuwe aanwinsten tafel. Het zag er wel leuk uit maar ik dacht: weer zo’n modieus dieetboek, die ken ik nu wel. Daarom liep ik door naar de tijdschriftenafdeling. Op de cover van de flair stond een foto van datzelfde boek. Ik had het gevoel dat het universum wilde dat ik dat boek mee naar huis nam en ik heb dat dus ook maar netjes gedaan.

Het is wel een grappig boek, de schrijfster die met maatje 36 op de voorkant staat vertelt daarin dat ze vorige week nog ¾ zak minibrosjes heeft staan wegsnaaien in een uurtje. Volgens haar is dat helemaal geen probleem, als je het maar niet iedere dag doet.  Kijk dat is nu een reële dame. Achterin staat trouwens een lijst met 200 maaltijdideeën met daarbij of ze Slank Medium of Large zijn. Het lijkt me wel leuk om aan de hand van die lijst je weekmenu te gaan samenstellen. Dus die lijst ga ik kopiëren voor eigen gebruik. Ook vond ik de tip dat je je voeding kunt testen en je dieet kunt bijhouden op een site van het Voedingscentrum. Daar was ik naar op zoek, want ik wil wel weten of ik een beetje verantwoord bezig ben.

Dus ik heb een profiel aangemaakt en mijn dieet ingevoerd. Het blijkt op alle fronten goed te scoren. Er mochten wel iets meer vezels in,  ik had namelijk parboiled rijst gegeten en geen zilvervlies.

Maar het mooiste is: de volgende dag ben ik 1 kilo afgevallen. Een prima dieetje dus, ik denk dat ik het het Yum Yum dieet ga noemen en er patent op ga aanvragenJ Nee, ik heb gewoon wat minder zout gegeten, dus ik verlies wat vocht. Maar het geeft wel een kick om de weegschaal de goede kant op te zien gaan. Ook heb ik nog flink wat huishoudgeld over want ik had alles nog in huis.

Vandaag heb ik gewoon weer hetzelfde gedaan als gisteren. Maar ik heb me nog 2 extra dingen voorgenomen. Iedere dag een vitaminepil en iedere dag een kop brandnetel thee om de afvalstoffen af te drijven. Ik ben namelijk natuurgids (als vrijwilliger) en ik geef excursies in de duinen over eetbare en medicinale planten. Over de brandnetel valt zoveel goeds te vertellen dat ik altijd een pakje brandnetelthee koop als ik weer een excursie heb gegeven. Maar die pakjes thee hopen zich op in mijn kast. Dus nu zet ik een pakje in het zicht op de aanrecht.
Vrijdag ga ik naar de dokter om te praten over hoe ik dit dieet ga volhouden. Dit blog wordt dus een soort tarot, wat er aan voorafging; waar staan we nu en vrijdag : wat brengt de toekomst.
 

 

 

zaterdag 18 januari 2014

Overpeinzingen, wat vooraf ging


Ja, ik zou eigenlijk moeten gaan afvallen. Waarom eigenlijk?

Dat zou gezonder zijn volgens wetenschappelijke onderzoeken. Belangrijker vind ik dat ik dan een kleinere kledingmaat zou krijgen. Dan kan ik veel meer leuke kleding kopen en die kleding staat dan ook nogeens leuk. En hoewel ik tevreden ben met mijn leven zoals het nu loopt, wil ik toch weer eens gaan daten.

Als je een nieuwe relatie wilt dan is dat makkelijker te bewerkstelligen als je een slanke schoonheid bent dan dat je een slonsige dikkert. En zelf heb ik ook liever een hunk op een surfboard dan een papzak die onderuitgezakt zit op de bank met een zak chips.

Tijdens mijn studie nam ik mij voor om als ik afgestudeerd was te gaan afvallen. Dat was een goed excuus om lekker te snaaien tijdens het studeren. Maar ja, na 5 jaar studie was ik dan toch eens afgestudeerd op mijn 46e. Ik ben nog even op vakantie gegaan maar toen moest ik er toch aan geloven: ik ging afvallen.

Ik had er alleen helemaal geen zin in. Het ging 1 dag goed maar de volgende dag vond ik het wel weer welletjes geweest en kocht ik in de pauze lekker een koffiebroodje. Mijn zorgvuldig uitgebalanceerde dieetlunch van 2 volkorenboterhammen met light kaas waren natuurlijk om 10 uur al op. Bij thuiskomst nam ik maar een wijntje met een stukje kaas want het was toch wel een erg zware dag geweest. Tja, ik zag na een week ook wel in dat dit niet ging werken.

Maar van mijn studie had ik geleerd dat als je er maar tijd, geld en focus tegenaan gooit, je vanzelf resultaat krijgt. Dus ik  bedacht dat ik naar de Weight Watchers moest gaan om een stok achter de deur te krijgen en focus te houden.

Dat ging goed. Een maandje of drie waarin ik 12 kilo afviel. Maar toen hield ik mijn afstudeerfeestje. Dat was heel leuk, dus ik feestte nog een tijdje door. Ik ging nog iedere week naar de Weight Watchers maar ik viel niet meer af. Nog 2 maanden bezocht ik de wekelijkse bijeenkomst van de Weight Watchers En iedere week vertelde ik de cursusleidster weer dat ik er weer geen ene flikker aan gedaan had de afgelopen week. Dus toen besloot ik er maar mee te kappen.

Maar ja, zoetjes aan kwamen de kilo’s er weer bij. Dus ik moest wat nieuws verzinnen. Deze keer werd het Camebridge. Een heel simpel dieet. Je eet s’morgens en s’middags een shake of soep. S’avonds eet je gewoon en verder mag je helemaal niets. Ja, je mag water drinken. Dat was zelfs voor mij te begrijpen en zo’n één op één gesprek met een consulente maakt best indruk op mij. Dus ik hield me er keurig aan. Nou ja, door de weeks dan, niet in het weekend. Maar de kilo’s vlogen eraf. In een paar maanden was ik 15 kilo kwijt.

Ik had een stok achter de deur want in oktober ging ik een groepsrondreis door Israel maken met een bus. Ik was echt dik. Maat 56 en ik paste dus niet goed in een busstoel. En het leek mij vreselijk dat er niemand naast mij zou willen zitten in de bus omdat ik ook een deel van de stoel naast mij zou innemen.  En dat je dan zo lekker tegen je medepassagier aanschurkt. Brrrr, ik moest er niet aan denken. Dus maat 56 werd maat 50 in een paar maanden. En ik paste weer op een busstoel, en ik kon al mijn oude kleding weer aan. En ik kon weer gewoon naar gewone winkels en weer gewone kleding kopen. Fantastisch!

Op de rondreis in Israel bleek ook nog eens een leuke man van mijn leeftijd in de groep te zitten. Maar toen ik hem vertelde dat ik hem leuk vond na afloop van de reis, bleek hij mij niet te zien zitten. Dat vond ik erg pijnlijk omdat ik verliefd op hem was en  in de vakantie hadden we heel veel samen opgetrokken, we konden het goed samen vinden. Bovendien was hij op zoek naar een relatie. Ik denk dat hij me gewoon niet aantrekkelijk vond, want ja, maat 50 is nog altijd erg dik. Voor mijn vakantie naar Israel was ik gestopt met Camebridge omdat ik geen zit had om met een shaker bij de Klaagmuur te zitten, ik wou gewoon de lokale gerechten kunnen eten. Dat is voor mij een belangrijk deel van de vakantie. Ik viel ook steeds minder af omdat de consulente niet meer zoveel indruk op mij maakte. Weer liep ik de consulente iedere week te vervelen met verhalen waarom het de afgelopen week weer niet gelukt was.

Sindsdien zit ik eigenlijk moed te verzamelen om weer te beginnen met afvallen. 1 januari leek mij een mooi moment. Maar ja, als ik geen cursusleidster of consulente heb om mij achter mijn broek te zitten vind ik morgen altijd een betere dag om te gaan lijnen dan vandaag.

Ik besloot op 1 januari dat ik  mijn oude voorraden in mijn kast op te maken. Als ik nu eens iedere dag begon met een shake of havermout, s’middags een soepje en s’avonds gewoon warm at, dan zou ik wel afvallen. Een soort low budget Camebridge. Bovendien zou ik heel wat geld besparen wat mooi meegenomen is. En die havermout en shakes stonden gewoon al in de kast.

Maar er komt niet zoveel van, daarom ben ik blij met het blog van de Afvallige. Misschien gaat het indruk op mij maken. Ik hoop dat ik wil bewijzen tegenover de mede afvallers van het blog dat ik het best wel kan. En dat ik weer 15 kilo afval. Als het na 2 maanden geen indruk meer maakt is dat niet zo erg. Dan heb ik intussen maat 44.