De toekomst

Vandaag ben ik dan naar de dokter gegaan om eens te praten over afvallen en het feit of ik nu een probleem heb of niet en of ik een beetje verantwoord bezig ben.

Zij vond het wel nodig dat er iets gebeurde, want hoewel ik nu geen direct probleem heb zal dat wel komen als ik met mijn oude levensstijl verder ga.  Ze wou me nog net niet direct doorverwijzen, ik mag nog 2 weken op mezelf mijn Yum Yum dieet volgen. Daarna heb ik met haar een evaluatiegesprek. Zij wou een evaluatiegesprek over een week, ik over een maand dus het werd 2 weken.

Direct na afloop van het gesprek heb ik een kalender gekocht waar ik iedere dag een sticker op mag plakken als ik goed bezig ben geweest.

Verder schrijf ik dit blog om mijn gedrag te onderzoeken en mij zelf het inzicht te laten krijgen waarom ik geen slanke den ben maar meer overeenkomst heb met een robuste beuk. Er viel een lezer al iets op. Waarom afvallen als ik er geen probleem mee heb? Ja, in het verleden dus omdat mijn dokter het mij ten stelligste aanraadde en nu omdat mijn dokter het mij gewoon aanraad. 

Mijzelf viel ook iets op, ik schrijf dat ik mijn huis heb gedeclutterd en vervolgens dat er achter in de kast nog allemaal pakjes brandnetelthee staan. Dat is inconsequent. En dat is het ook. Mijn huis is minimalistisch maar mijn keuken is gezellig rommelig en overvol. Dus ik heb de bezem er maar eens doorgehaald. Weg met die sushi roller, weg leuke tapas set, weg borrelglazen die ik toch nooit gebruik. Ook ging de ovenschaal weg die te groot is voor het keukenkastje waardoor het kastje niet meer goed sloot.  Het voelde als een bevrijding. Ik voelde kilo's van me afvallen met iedere doos keukenspul die ik naar de schuur bracht voor de kringloop. Daarna de levenswaren eens onder de loep genomen. Ik besloot afscheid te nemen van de rol beschuit die daar altijd staat. Ik eet geen beschuit maar ik bewaarde de beschuit om paneermeel van te maken. Maar dat gebruik ik ook niet. Het bleek dat deze rol beschuit houdbaar was tot 2011! Zo kwamen er wel meer verrassende dingen uit de kasten.  Inmiddels zijn de keukenkastjes keurig schoon en minimalistisch ingericht.

En de toekomst:  Het is beter niet te ver vooruit kijken maar in het moment te leven.

 

 

 

Dit is wat er bij komt kijken,

Bij het tarotspel voordat  je naar de toekomst gaat kijken, kijk je eerst naar het verleden daarna na het heden en dan komt er nog een stap: dit is wat er bij komt kijken.

Nu ik kan je zeggen er komt niet zo heel veel bij, ik heb mijn leven aardig op orde.

Ik ben econoom en accountant ( ja daarom dus de naam Lehmans Sister) Ik heb een goede baan met leuke klanten en fijne collega’s op fietsafstand van mijn huis. Als ik naar bedrijven ga die op een wat afgelegen industrieterrein gevestigd zijn, rijd ik mee met een collega of huur ik een Greenwheels auto.

Ik werk 4 dagen in loondienst en op vrijdag werk ik voor mijn eigen bedrijf of doe ik vrijwilligerswerk. Hier ben ik niet de hele dag mee bezig dus er blijft tijd over om naar de markt te gaan om groente en fruit in te slaan. Sinds ik het kookboek Plenty, (plenty groente om mee te koken) ga ik iedere week naar de markt. Ik koop dan veel puntpaprika’s, munt, koriander en peterselie en verder nog wat de markt te bieden heeft en ik neem soms een visje mee. Ik voel me helemaal Jamie Oliver als ik met mijn verse waren door de stad naar huis fiets. Het kookboek Plenty is niet zo maar een kookboek maar staat vol verrassende combinaties met gewone producten. Zo maakte ik dit weekend bloemkool met groene olijven, rozijnen en ui in de oven. Dat zou ik zelf nu nooit verzinnen. Maar vooral de Shakshuka ( eieren in paprika-tomaat prutje) heeft mijn hart gestolen. Nu hoor ik je al denken, eieren met paprika en tomaat, daar heb ik toch geen kookboek voor nodig. Maar hierin gaat ook komijn, laurier, koriander cayennepeper en ik zeg je : als je dit proeft wil je het ieder weekend eten. Dat doe ik dus ook. En het past prima in mijn Yum Yum dieet.

Om even verder te gaan met mijn leven, ik heb een gezellige vriendenkring, een abonnement op het Nationaal Toneel, ga drie keer per week zwemmen, mediteer dagelijks, los ieder jaar extra af op mijn hypotheek, heb mijn huis al gedeclutterd, heb net iets meer dan 40 stuks kleding in mijn kast en ik heb de lijst met 100 ergernissen bijna weggewerkt.

Rest mij dit jaar dus niets anders dan ergernis nummer 100 weg te werken: mijn gewicht naar beneden te krijgen. Een  jaar geleden was mijn bloed niet in orde, ik moest afvallen van de dokter. Hij wou mij het nieuws niet eens door de telefoon mededelen maar ik moest naar de praktijk komen. Ik zou niet direct dood neervallen als ik het niet afviel, maar moest toch rekening gaan houden met het feit dat ik het proces toch aardig aan het versnellen was.  Ik heb al vertelt over de 2 diëten die ik heb gevolgd maar het heeft wel geholpen. Want eind november was mijn bloed Pico Bello in orde. Ik was stomverbaasd maar het is toch echt waar.

Het is alleen zo dat ik afvallen niet zo interessant vind. Koken vind ik leuk en eten en deze bezigheden dan vooral met een wijntje erbij. Ik wordt ook een beetje pissig van vrouwen die zich zorgen maken als ze een stukje taart eten op een verjaardag terwijl ze een kilo of twee te zwaar zijn. Mens zeik niet denk ik dan, maar het gelijk is natuurlijk aan hun kant. Want door op tijd in te grijpen lopen de zaken bij hun niet uit de hand. Ik heb meer iets met Erica Terpstra die vrolijk over de wereld reist en geniet van alles wat het leven biedt. En ze is een goede vriendin van de Dalai Lama waar ik haar enigszins om benijd. Ik zie haar niet vragen hoeveel calorieën er in een sprinkhaan zitten, voordat ze hem in haar mond steekt.

Dus na de eerste enthousiaste weken van afvallen ( vanmorgen was er weer 2 kilo af, Yeah, Yeah, ) moet ik het vooral hebben van externe motivatie door anderen en de  resultaten. Maar als je een tijdje stil staat op je gewicht en ik weer andere leuke projectjes heb opgestart verdwijnt mijn interesse. Daarom gaan we vrijdag met de dokter, een blik in de toekomst werpen.

En dan ga ik ook eens kijken of ik een leuke lay-out voor mijn blog te voorschijn kan toveren. Hoewel het nu ook wel heerlijk minimalistisch en down to earth is.

Overpeinzingen waar staan we nu

Nu ja, ik ben dan maar begonnen op Blue Monday. En het ging zowaar goed.  Ik hield mij aan mijn programma.

Het is een simpel low budget dieet: havermout, Yum Yum en s 'avonds indiaanse bloemkool curry met rijst. Een banaan en een grapefruit tussendoor. ’s Avonds ging ik lezen in een dieetboek dat ik dit weekend van de bieb had meegenomen. Ik ken mezelf en ik ben slank. Ik zag het boek bij de bieb liggen, pontificaal op de nieuwe aanwinsten tafel. Het zag er wel leuk uit maar ik dacht: weer zo’n modieus dieetboek, die ken ik nu wel. Daarom liep ik door naar de tijdschriftenafdeling. Op de cover van de flair stond een foto van datzelfde boek. Ik had het gevoel dat het universum wilde dat ik dat boek mee naar huis nam en ik heb dat dus ook maar netjes gedaan.

Het is wel een grappig boek, de schrijfster die met maatje 36 op de voorkant staat vertelt daarin dat ze vorige week nog ¾ zak minibrosjes heeft staan wegsnaaien in een uurtje. Volgens haar is dat helemaal geen probleem, als je het maar niet iedere dag doet.  Kijk dat is nu een reële dame. Achterin staat trouwens een lijst met 200 maaltijdideeën met daarbij of ze Slank Medium of Large zijn. Het lijkt me wel leuk om aan de hand van die lijst je weekmenu te gaan samenstellen. Dus die lijst ga ik kopiëren voor eigen gebruik. Ook vond ik de tip dat je je voeding kunt testen en je dieet kunt bijhouden op een site van het Voedingscentrum. Daar was ik naar op zoek, want ik wil wel weten of ik een beetje verantwoord bezig ben.

Dus ik heb een profiel aangemaakt en mijn dieet ingevoerd. Het blijkt op alle fronten goed te scoren. Er mochten wel iets meer vezels in,  ik had namelijk parboiled rijst gegeten en geen zilvervlies.

Maar het mooiste is: de volgende dag ben ik 1 kilo afgevallen. Een prima dieetje dus, ik denk dat ik het het Yum Yum dieet ga noemen en er patent op ga aanvragenJ Nee, ik heb gewoon wat minder zout gegeten, dus ik verlies wat vocht. Maar het geeft wel een kick om de weegschaal de goede kant op te zien gaan. Ook heb ik nog flink wat huishoudgeld over want ik had alles nog in huis.

Vandaag heb ik gewoon weer hetzelfde gedaan als gisteren. Maar ik heb me nog 2 extra dingen voorgenomen. Iedere dag een vitaminepil en iedere dag een kop brandnetel thee om de afvalstoffen af te drijven. Ik ben namelijk natuurgids (als vrijwilliger) en ik geef excursies in de duinen over eetbare en medicinale planten. Over de brandnetel valt zoveel goeds te vertellen dat ik altijd een pakje brandnetelthee koop als ik weer een excursie heb gegeven. Maar die pakjes thee hopen zich op in mijn kast. Dus nu zet ik een pakje in het zicht op de aanrecht.

Vrijdag ga ik naar de dokter om te praten over hoe ik dit dieet ga volhouden. Dit blog wordt dus een soort tarot, wat er aan voorafging; waar staan we nu en vrijdag : wat brengt de toekomst.

 

 

 

Overpeinzingen, wat vooraf ging

Ja, ik zou eigenlijk moeten gaan afvallen. Waarom eigenlijk?

Dat zou gezonder zijn volgens wetenschappelijke onderzoeken. Belangrijker vind ik dat ik dan een kleinere kledingmaat zou krijgen. Dan kan ik veel meer leuke kleding kopen en die kleding staat dan ook nogeens leuk. En hoewel ik tevreden ben met mijn leven zoals het nu loopt, wil ik toch weer eens gaan daten.

Als je een nieuwe relatie wilt dan is dat makkelijker te bewerkstelligen als je een slanke schoonheid bent dan dat je een slonsige dikkert. En zelf heb ik ook liever een hunk op een surfboard dan een papzak die onderuitgezakt zit op de bank met een zak chips.

Tijdens mijn studie nam ik mij voor om als ik afgestudeerd was te gaan afvallen. Dat was een goed excuus om lekker te snaaien tijdens het studeren. Maar ja, na 5 jaar studie was ik dan toch eens afgestudeerd op mijn 46^e. Ik ben nog even op vakantie gegaan maar toen moest ik er toch aan geloven: ik ging afvallen.

Ik had er alleen helemaal geen zin in. Het ging 1 dag goed maar de volgende dag vond ik het wel weer welletjes geweest en kocht ik in de pauze lekker een koffiebroodje. Mijn zorgvuldig uitgebalanceerde dieetlunch van 2 volkorenboterhammen met light kaas waren natuurlijk om 10 uur al op. Bij thuiskomst nam ik maar een wijntje met een stukje kaas want het was toch wel een erg zware dag geweest. Tja, ik zag na een week ook wel in dat dit niet ging werken.

Maar van mijn studie had ik geleerd dat als je er maar tijd, geld en focus tegenaan gooit, je vanzelf resultaat krijgt. Dus ik  bedacht dat ik naar de Weight Watchers moest gaan om een stok achter de deur te krijgen en focus te houden.

Dat ging goed. Een maandje of drie waarin ik 12 kilo afviel. Maar toen hield ik mijn afstudeerfeestje. Dat was heel leuk, dus ik feestte nog een tijdje door. Ik ging nog iedere week naar de Weight Watchers maar ik viel niet meer af. Nog 2 maanden bezocht ik de wekelijkse bijeenkomst van de Weight Watchers En iedere week vertelde ik de cursusleidster weer dat ik er weer geen ene flikker aan gedaan had de afgelopen week. Dus toen besloot ik er maar mee te kappen.

Maar ja, zoetjes aan kwamen de kilo’s er weer bij. Dus ik moest wat nieuws verzinnen. Deze keer werd het Camebridge. Een heel simpel dieet. Je eet s’morgens en s’middags een shake of soep. S’avonds eet je gewoon en verder mag je helemaal niets. Ja, je mag water drinken. Dat was zelfs voor mij te begrijpen en zo’n één op één gesprek met een consulente maakt best indruk op mij. Dus ik hield me er keurig aan. Nou ja, door de weeks dan, niet in het weekend. Maar de kilo’s vlogen eraf. In een paar maanden was ik 15 kilo kwijt.

Ik had een stok achter de deur want in oktober ging ik een groepsrondreis door Israel maken met een bus. Ik was echt dik. Maat 56 en ik paste dus niet goed in een busstoel. En het leek mij vreselijk dat er niemand naast mij zou willen zitten in de bus omdat ik ook een deel van de stoel naast mij zou innemen.  En dat je dan zo lekker tegen je medepassagier aanschurkt. Brrrr, ik moest er niet aan denken. Dus maat 56 werd maat 50 in een paar maanden. En ik paste weer op een busstoel, en ik kon al mijn oude kleding weer aan. En ik kon weer gewoon naar gewone winkels en weer gewone kleding kopen. Fantastisch!

Op de rondreis in Israel bleek ook nog eens een leuke man van mijn leeftijd in de groep te zitten. Maar toen ik hem vertelde dat ik hem leuk vond na afloop van de reis, bleek hij mij niet te zien zitten. Dat vond ik erg pijnlijk omdat ik verliefd op hem was en  in de vakantie hadden we heel veel samen opgetrokken, we konden het goed samen vinden. Bovendien was hij op zoek naar een relatie. Ik denk dat hij me gewoon niet aantrekkelijk vond, want ja, maat 50 is nog altijd erg dik. Voor mijn vakantie naar Israel was ik gestopt met Camebridge omdat ik geen zit had om met een shaker bij de Klaagmuur te zitten, ik wou gewoon de lokale gerechten kunnen eten. Dat is voor mij een belangrijk deel van de vakantie. Ik viel ook steeds minder af omdat de consulente niet meer zoveel indruk op mij maakte. Weer liep ik de consulente iedere week te vervelen met verhalen waarom het de afgelopen week weer niet gelukt was.

Sindsdien zit ik eigenlijk moed te verzamelen om weer te beginnen met afvallen. 1 januari leek mij een mooi moment. Maar ja, als ik geen cursusleidster of consulente heb om mij achter mijn broek te zitten vind ik morgen altijd een betere dag om te gaan lijnen dan vandaag.

Ik besloot op 1 januari dat ik  mijn oude voorraden in mijn kast op te maken. Als ik nu eens iedere dag begon met een shake of havermout, s’middags een soepje en s’avonds gewoon warm at, dan zou ik wel afvallen. Een soort low budget Camebridge. Bovendien zou ik heel wat geld besparen wat mooi meegenomen is. En die havermout en shakes stonden gewoon al in de kast.

Maar er komt niet zoveel van, daarom ben ik blij met het blog van de Afvallige. Misschien gaat het indruk op mij maken. Ik hoop dat ik wil bewijzen tegenover de mede afvallers van het blog dat ik het best wel kan. En dat ik weer 15 kilo afval. Als het na 2 maanden geen indruk meer maakt is dat niet zo erg. Dan heb ik intussen maat 44.